Spódnica łowicka, czyli spódnica z Łowicza, jest jednym z najokazalszych i najbardziej świętowanych polskich strojów ludowych, natychmiast rozpoznawalnym po żywych kolorach i charakterystycznych geometrycznych wzorach haftu. Ta spódnica pochodzi z regionu Łowicza w centralnej Polsce i reprezentuje jedne z najbardziej żywych i złożonych przykładów polskiej sztuki ludowej. Tradycyjnie wykonana z lnu lub bawełny, spódnica łowicka cechuje się odważnymi geometrycznymi wzorami w kontrastowych kolorach - zazwyczaj czerwieni, zieleni, żółci i błękitu - które tworzą dynamiczny, przyciągający uwagę estetykę. Hafty i roboty aplikacyjne świadczą o wyjątkowej umiejętności i wizji artystycznej.
Region Łowicza ma długotrwałą tradycję wyjątkowych sztuk włókienniczych i rzemiosła ludowego. Charakterystyczny styl spódnicy łowickiej ewoluował przez pokolenia rzemieślników doskonalących swoje techniki i opracowujących charakterystyczne wzory, które stały się rozpoznawalne na całej Polsce. Każdy region w obrębie lub blisko Łowicza opracował subtelne warianty w projektowaniu, preferencjach kolorystycznych i technikach haftowania, tworząc bogatą różnorodność w tradycji łowickiej. Stworzenie spódnicy łowickiej było procesem pracochłonnym, często zajmującym tygodnie lub miesiące, co czyniło ją cennym posiadaniem w rodzinach.
Noszenie spódnicy łowickiej było źródłem dumy i tożsamości dla kobiet w regionie Łowicza. Uderzający wygląd spódnicy uczynił ją centralnym punktem tradycyjnego stroju i widocznym wyrazem przynależności kulturowej. Żywe kolory i odważne projekty reprezentowały nie tylko preferencję estetyczną, ale także radość, żywotność i ducha artystycznego społeczności Łowicza. Strój stał się słynny na całej Polsce i na arenie międzynarodowej jako symbol polskiej sztuki ludowej i witalności kulturowej.
Obecnie spódnica łowicka jest ceniona jako jeden z ważniejszych polskich skarbów kulturalnych, wystawiana w muzeach i noszona na głównych festiwalach ludowych i obchodach. Społeczność polska Bay Area świętuje spódnicę łowicką jako oszałamiający przykład polskiego dziedzictwa artystycznego i rzemiosła, wykorzystując go do edukowania innych o głębi i pięknie polskich tradycji ludowych i różnorodności kulturowej regionalnej.