Podlasie to region położony w północno-wschodniej Polsce, skoncentrowany wokół miasta Białystok i obejmujący miasta takie jak Sokółka, Grajewo i Ostrołęka. Region wyróżnia się rozległymi lasami, użytkami zielonymi i krajobrazem naturalnym, który pozostaje stosunkowo nienaruszone w porównaniu z innymi częściami Polski. Podlasie jest domem Puszczy Białowieskiej, jednego z ostatnich pierwotnych lasów Europy rozciągającego się przez polsko-białoruską granicę i uznawanego za Światowe Dziedzictwo UNESCO ze względu na jego wyjątkową wartość ekologiczną i starożytny charakter.
Historycznie Podlasie zajmowało pozycję pograniczną między polską, litewską, białoruską i rosyjską sferą wpływów, tworząc region naznaczony religijną i kulturową różnorodnością. Obszar ten historycznie był domem dla polskich katolików, chrześcijan prawosławnych, społeczności litewskich, społeczności żydowskich (szczególnie w Białymstoku) i tatarskich mniejszości muzułmanskich, co czyniło Podlasie jednym z najbardziej religijnie i etnicznie złożonych regionów Polski. Ta różnorodność stworzyła unikalną syntezę kulturową widoczną w lokalnej architekturze, tradycjach religijnych i codziennych praktykach, które odzwierciedlały pokojowe współistnienie między społeczności.
Związek regionu z dziewiczą naturą i tradycyjnymi sposobami życia czyni Podlasie znaczącym w polskiej świadomości ekologicznej i pamięci kulturowej. Społeczności wiejskiego Podlasia utrzymywały tradycje rolnicze, zwyczaje ludowe i bliskie relacje ze środowiskiem leśnym przez wieki. Lokalne rzemiosła, ludowe tańce i tradycje kulinarne odzwierciedlają pozycję regionu na przecięciu polskich, litewskich i wschodniosłowiańskich wpływów kulturowych.
Dla współczesnej Polski i polskiej diaspory, w tym społeczności polskich Bay Area, Podlasie reprezentuje wartość ekologiczną i tolerancję kulturową. Walka regionu o zachowanie Puszczy Białowieskiej przed wycinką przemysłową odzwierciedla szersze obawy środowiskowe ważne dla wielu Polskich Amerykanów. Wielokulturowe dziedzictwo Podlasia również służy jako historyczne przypomnienie o religijnym współistnieniu przed tragicznymi stratami Holocaustu i wysiedleniami czasu zimnej wojny, które na nowo kształtowały demograficzny krajobraz północno-wschodniej Polski.