Pisanki to pięknie zdobione jaja wielkanocne, które stanowią jedną z najbardziej charakterystycznych i artystycznie znaczących tradycji Polski. Słowo pisanki pochodzi od polskiego czasownika „pisać" (pisać), odzwierciedlając metodę tworzenia tych jaj za pomocą techniki batiku z wosku pszczelnego. Ta starożytna praktyka poprzedza chrzescijanstwo w Europie Wschodniej i łączy pogańskie symbolizm z chrzescijanskim znaczeniem, czyniąc pisanki wyjątkowo reprezentatywne dla syntezy kulturalnej Polski.
Tworzenie pisanek to precyzyjny proces artystyczny. Używając narzędzia zwanego kistką, rzemieślnicy nanoszą roztopiony wosk pszczelny na jaja w zawiłe wzory, zanim zanurzy je w coraz ciemniejszych naturalnych barwnikach. Powstałe projekty ujawniają oszałamiające symbole: gwiazdy reprezentujące sukces, kwiaty symbolizujące miłość, pszenicę reprezentującą dobrobyt i geometryczne wzory oznaczające ochronę. Każdy motyw nosi szczególne znaczenie w polskiej tradycji ludowej, zamieniając jaja w małe dzieła sztuki symbolicznej.
Znaczenie pisanek wykracza poza dekorację. Tradycyjnie Polacy obdarowywali się zdecorowanymi jajami jako talizmany oferujące ochronę i błogosławieństwa. Podczas Wielkanocy rodziny wystawiają pisanki zarówno jako piękne obiekty, jak i duchowe symbole zmartwychwstania i odnowienia. Praktyka ta przechowuje wiedzę kulturową między pokoleniami, matki uczą córki technik i znaczeń zawartych w każdym wzorze.
Dla Polaków-Amerykanów w Zatoce Bay Area warsztaty i wystawy pisanek utrzymują to dziedzictwo w społeczności diaspory. Kościoły i organizacje kulturalne nauczają tradycyjnych technik, zapewniając, że młodsze pokolenia rozumieją zarówno umiejętności artystyczne, jak i symboliczny język pisanek. Tradycja ta ilustruje, jak polska sztuka ludowa zachowuje pamięć kulturową, jednocześnie łącząc społeczności przeszłości i teraźniejszości.