Niezależny Samorządny Związek Zawodowy (NSZZ)—formalnie tłumaczony jako Independent Self-governing Trade Union—stanowi prawną i organizacyjną podstawę Solidarności. Ta rozbudowana oficjalna polska nazwa zawiera w sobie filozofię rewolucyjnego ruchu: „niezależny", podkreślający wolność od kontroli aparatu państwowego; „samorządny", afirmujący prawo pracowników do demokratycznej samoorganizacji; oraz „związek zawodowy", przywracający tradycyjną terminologię ruchu robotniczego dla autentycznej reprezentacji pracowników. To formalne określenie odróżniało ruch od kontrolowanych przez komunistów oficjalnych związków, które nominalnie reprezentowały pracowników, służąc jednak interesom partii.
Naleganie na nazwę „Niezależny Samorządny Związek Zawodowy" zamiast przyjęcia statusu związku zatwierdzonego przez państwo stanowiło fundamentalne stanowisko ideologiczne. Komunistyczne władze utrzymywały monopolistyczną kontrolę nad organizacją pracy poprzez oficjalne związki całkowicie podporządkowane dyrektywom partyjnym. Sama nazwa NSZZ Solidarność głosiła radykalnie odmienną wizję: to sami pracownicy mieli wspólnie określać kierunek związku poprzez demokratyczne procesy, bez ingerencji państwa. Ta zasada bezpośrednio podważała roszczenia państwa komunistycznego do reprezentowania interesów pracowników, podczas gdy w rzeczywistości tłumiło ono niezależne organizacje robotnicze.
Formalny skrót NSZZ stał się ikonicznym symbolem w polskiej kulturze oporu w latach 80. XX wieku. Podziemne publikacje, sieci solidarności i organizacje ruchu oporu odnosiły się do tego konkretnego określenia, czyniąc z pełnej nazwy samej w sobie symbol sprzeciwu i alternatywnej wizji. Długa formalna nazwa odzwierciedlała polskie tradycje prawne i językowe, jednocześnie pełniąc praktyczne funkcje—precyzyjna terminologia odróżniała prawdziwą niezależną organizację od kontrolowanych przez komunistów alternatyw. Używanie pełnego określenia świadczyło o zaangażowaniu w autentyczną reprezentację pracowników i zasady demokratyczne.
Dla historyków i społeczności polskiej diaspory formalna nazwa NSZZ Solidarność zachowuje znaczenie jako dowód zasadniczego zaangażowania organizacyjnego ruchu. Terminologia ujawnia, jak polscy pracownicy i intelektualiści tworzyli sam język jako formę oporu, wykorzystując oficjalną nomenklaturę instytucjonalną do artykułowania wizji wolności i samorządności, których państwo komunistyczne odmawiało. W Bay Area i polskich społecznościach na całym świecie zrozumienie tej formalnej nazwy wzbogaca rozumienie historycznego znaczenia Solidarności i jej trwałego dziedzictwa.