Majówka to tradycyjne polskie obchody związane z majem, które zaznaczają przybycie wiosny zbiorowymi gromadzeniami, atmosferą świąteczną i aktywnościami na świeżym powietrzu. Termin pochodzi od słowa „maj", a tradycja obejmuje różnorodne zwyczaje mające na celu uczczenie odnowienia się natury, płodności i końca ograniczeń zimowych. W polskiej kulturze obchody Majówki często obejmują taniec, śpiew, ucztę i dekorowanie przestrzeni świeżymi wiosennymi kwiatami i zielenią.
Historycznie, obchody Majówki mają głębokie korzenie w przedchrześcijańskich polskich tradycjach, zmieszane na przestrzeni czasu z chrześcijańskimi obchodami maja jako miesiąca poświęconego Maryi Pannie. Społeczności zbierały się w przestrzeniach publicznych, lasach lub polach, aby uczcić zmianę pory roku. Młodzi ludzie odgrywali centralne role w obchodach Majówki, często organizując tańce i obchody na świeżym powietrzu. Duch tych gromadzeń podkreślał więzi wspólnotowe, romanse i symboliczne odnowienie, które wiosna reprezentowała po surowych miesiącach zimowych.
Tradycyjne obchody Majówki obejmowały określone elementy, takie jak koronacja „Królowej Maja", dekorowanie wspólnych przestrzeni kwiatami i gałęziami, oraz organizowanie uczt na świeżym powietrzu z tradycyjnymi polskimi potrawami wiosennymi. Obchoda służyła również celom praktycznym - zaznaczała czas, kiedy prace rolnicze nasilały się i wspólna współpraca stawała się niezbędna do przetrwania. Te gromadzenia wzmacniały więzi społeczne w społecznościach wiejskich i zapewniały młodym ludziom możliwości socjalizacji pod nadzorem społeczności.
We współczesnych polskich społecznościach Bay Area tradycje Majówki są czasami obserwowane podczas wiosennych festiwali i obchodów kulturalnych. Duch Majówki - celebrowanie społeczności, odnowienia wiosny i ciągłości kulturowej - przemawia do polskich rodzin dążących do utrzymania połączeń ze swoją spuścizną. Te obchody służą jako radosne przypomnienia o rytmach sezonowych polskiego kalendarza i znaczeniu gromadzenia się społeczności przez cały rok.