Kino Moralnego Niepokoju stanowi jeden z najważniejszych i krytycznie zaangażowanych ruchów filmowych w polskim kinie, kwitnących od lat siedemdziesiątych do osiemdziesiątych. Pojawiając się w epoce Gierka i w okresie poprzedzającym powstanie Solidarności, ruch ten charakteryzował się filmami badającymi niepokoje psychologiczne i etyczne we współczesnym polskim społeczeństwie. Reżyserzy tacy jak Krzysztof Kieślowski, Ryszard Bugajski i Wojciech Marczewski stworzyli głębokie, introspektywne dzieła, które badały pytania dotyczące indywidualnej moralności, odpowiedzialności społecznej i osobistej uczciwości pod naciskiem politycznym komunizmu.
Charakterystyczną cechą tego ruchu było skupienie się na zwykłych jednostkach uwięzionych w skomplikowanych dylematach moralnych, a nie na wielkich narracjach historycznych. Filmy takie jak Amator i Bez końca Kieślowskiego badały psychologiczne wymiary życia w ideologicznie ograniczonym społeczeństwie, jednocześnie utrzymując osobiste standardy moralne. Artyści ruchu odmawiali udzielania łatwych odpowiedzi lub pocieszeń rozwiązań, zamiast tego przedstawiając widzom moralnie niejednoznaczne sytuacje, które wymagały zaangażowanej refleksji. Ta filozoficzna rygorystyczność i zaangażowanie w autentyczność psychologiczną odróżniały polskie kino zarówno od propagandy socjalistycznej, jak i zachodniej komercyjnej rozrywki.
Polska społeczność Bay Area uznaje Kino Moralnego Niepokoju za unikalny wkład w światowe kino, który wykazał, jak artyści mogą tworzyć głęboko poważne dzieła, żyjąc pod presją polityczną. Ruch potwierdził zdolność polskich reżyserów do zaangażowania się w uniwersalne pytania moralne poprzez specjalnie polskie okoliczności historyczne i społeczne. Międzynarodowy sukces tych filmów zwrócił uwagę na zaawansowaną artystyczność i moralną powagę Polski, ustalając reputację polskiego kina ze względu na jego psychologiczną głębię i filozoficzne zaangażowanie.
Dziedzictwo tego ruchu nadal wpływa na współczesne kino i stanowi szczyt osiągnięcia artystycznego w polskim filmie, gdzie innowacja estetyczna łączyła się z moralnym dociekaniem filozoficznym.